....الْكَبيرِ يا رازِقَ الطِّفْلِ الصَّغيرِ يا مَنْ لايَحْتاجُ اِلَى التَّفْسيرِ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَافْعَلْ بى كَذا و كَذا به حق يس و قرآن حكيم،و به حق ط و قرآن عظيم،اى كه بر نيازهاى خواهندگان توانايى،اى كه آنچه در باطن است مى‏دانى، اى خارج‏كننده غم و اندوه از گرفتاران،اى گشاينده غم از غمناكان،اى رحم كننده به پيرمرد،اى روزى‏دهنده به كودك صغير،اى كه نياز به تفسير ندارى،بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست،و با من چنين و چنان‏ كن. و حاجت خود را بخواه.پنجم:از حضرت صادق عليه السّلام نقل شده:دست خود را به جانب آسمان برداشت و گفت: رَبِّ لاتَكِلْنى اِلى نَفْسى طَرْفَةَ عَيْنٍ اَبَدَاً لا اَقَلَّ مِنْ ذلِكَ وَلا اَكْثَرَ اى پروردگارم هرگز چشم برهم‏نهادنى مرا به خود وامگذار نه كمتر از اين و نه بيشتر ششم:و از آن حضرت‏ روايت شده:اين كلمات را مى‏گفت: اِرْحَمْنى مِمّا لاطاقَةَ لى بِهِ وَلاصَبْرَلى عَلَيْهِ بر آنچه تابش را ندارم و بر آن توان صبر برايم نيست به من رحم كن هفتم:از حضرت صادق عليه السّلام نقل شده:بگو: اَللّهُمَّ اِنّى اسْئَلُكَ بِجَلالِكَ وَ جَمالِكَ وَ كَرَمِكَ اَنْ تَفْعَلَ بى كَذا وَ كَذا خداوندا به جلال و جمال و كرمت از تو مى‏خواهم با من چنين و چنان كنى هشتم:از فضل بن يونس نقل شده:موسى بن جعفر عليه السّلام به منفرمود كه بسيار بگو:الّلهمّ لا تجعلنىمن المعارين‏ و لا تخرجنى من التّقتصير يعنى:خدايا مرا از كسانى كه ايمانشان عاريه و ناپايدار است قرار مده،يا مرا از كسانى كه آنها را به خودشان وانهادى،همانند چهارپايى كه مهارش را به گردنش افكنند و او را به چراكردن رهاكنند،كه هركارى بخواهد بكند،و هركجا بخواهد برود و مرا از تقصير بيرون مكن،يعنى چنان مكن كه من خود را مقصّر ندانم،بلكه چنان باشم كه هميشه خود را مقصّر در گاه تو بدانم. نهم:از حضرت باقر عليه السّلام روايت شده:حق تعالى مردى از باديه را به سبب اين دو كلمه كه به آن دعا كرد آمرزيد: اَللّهُمَّ اِنْ تُعَذِّبْنى فَاَهْلٌ لِذلِكَ اَنَا وَ اِنْ تَغْفِرْلى فَاَهْلٌ لِذلِكَ اَنْتَ خدايا اگر عذابم كنى،من سزاوار آنم،و اگر بيامرزى‏ام تو شايسته آنى. دهم:از داور رقّى روايت شده:از حضرت صادق عليه السّلام مى‏شنيدم،بيشتر چيزى كه در دعا به آن اصرار مى‏ورزيد،خدا را به حق‏ پنج تن:محمّدو امير مؤمنان و فاطمه و حسن و حسين عليهم السّلام مى‏خواند.يازدهم:ازيزيد ضايغ روايت شده:به حضرت صادق عليه السّلام‏ گفتم:خدا را براى ما بخوان،حضرت اين دعا را براى ما خواند:اللّهمّ ارزقهم صدق الحديث،و اداء الامانة،و المحافظة على الصّلوات،الّلهمّ انّهم احقّ خلقك‏ ان تفعله بهم،الّلهم افعله بهم.دوازدهم:اين دعا را كه امير مؤمنان مى‏خواند بخواند: اَللّهُمَّ مُنَّ عَلَىَّ بِالتَّوَكَّلِ عَلَيْكَ وَالتَّفْويضِ اِلَيْكَ وَالرِّضا بِقَدَرِكَ وَ التَّسْليمِ لاَِمْرِكَ حَتّى لا اُحِبَّ تَعْجيلَ ما اَخَّرْتَ وَ لاتَاْخيرَ ماعَجَّلْتَ يا رَبَّ الْعالَمينَ خدايا به توكّل بر خودت،و واگذاشتن به نگاهت،و خشنودى به تقديرت،و تسليم در برابر امرت بر من‏ منّت گذار،تا شتاب آنچه را تأخير انداختى،و تأخير آنچه را در آن شتاب كردى دوست نداشته باشم،اى پروردگار جهانيان. سيزدهم:روايت شده:جبرئيل خدمت رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله آمد و عرض كرد:پروردگارت مى‏فرمايد:هرگاه روزوشبى‏ خواستى مرا عبادتى كنى،و حق عبادت را بجا آورى،دستهايت را به جانب من بلند كن و بگو: اَللّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً خالِداً مَعَ خُلُودِكَوَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً لا مُنْتَهى لَهُ دُونَ عِلْمِكَ وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً لا اَمَدَ لَهُ دُونَ مَشِيَّتِكَ وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً لاجَزآءَ لِقآئِلِهِ اِلاّ رِضاكَ اَللّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ كُلُّهُ وَ لَكَ الْمَنُّ كُلُّهُ وَ لَكَ الْفَخْرُ كُلُّهُوَ لَكَ الْبَهاَّءُ كُلُّهُ وَلَكَ الْنُّورُ كُلُّهُ وَ لَكَ الْعِزَّةُ كُلُّها وَ لَكَ الجَبَروُتُ كُلُّها وَ لَكَ الْعَظَمَةُ كُلُّها وَ لَكَ الدُّنْيا كُلُّها وَ لَكَ الاْخِرَةُ كُلُّها و لَكَ اللَّيْلُ وَالنَّهارُ كُلُّهُ وَ لَكَ الْخَلْقُ كُلُّهُ وَ بِيَدِكَ الْخَيْرُ كُلُّهُ وَ اِلَيْكَ يَرْجِعُ الاَْمْرُ كُلُّهُ عَلانِيَتُهُ وَ سِرُّهُ اَللّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً اَبَداً اَنْتَحَسَنُ الْبَلاَّءِ جَليلُ الثَّناءِ سابِغُ النَّعْم آءِعَدْلُ الْقَضآءِ جَزيلُ الْعَطآءِ حَسَنُ الاْلاَّءِ اِلهٌ فِى الاَْرْضِ وَ اِلهٌ فِى السَّمآءِ اَللّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ فِى السَّبْعِ الشِّدادِ وَ لَكَ الْحَمْدُ فِى الاَْرْضِ الْمِهادِ وَ لَكَ الْحَمْدُ طاقَةَ الْعِبادِ وَ لَكَ الْحَمْدُ سَعَةَ الْبِلادِ وَ لَكَ الْحَمْدُ فِى الْجِبالِ الاَْوْتادِ وَ لَكَ الْحَمْدُ فِى اللَّيْلِ اِذا يَغْشى وَ لَكَ الْحَمْدُ فِى النَّهارِ اِذا تَجَلّى وَ لَكَ الْحَمْدُ فِى الاْخِرَةِ وَ الاُْولى وَ لَكَ الْحَمْدُ فِى الْمَثانى وَالْقُرْآنِ الْعَظيمِ، خدايا ستايش توراست،ستايشى هميشگى با هميشگى‏ ات،و ستايش توراست ستايش كه برايش پايانى جز علم تو نيست،و ستايش توراست،ستايشى كه جز خواست تو اندازه‏اى ندارد،و ستايش توراست ستايشى كه براى گوينده‏اش پاداشى جز خشنودى تو نيست،خدايا توراست هر ستايشى،و هر احسانى،و هر فخرى،و هر زيبايى،و هر نورى‏ و هر عزّتى،و هر جبروتى،و هر عظمتى،و همه دنيا و همه آخرت،و هر شب و روزى،و همه خلق،و هرخيرى به دست توست،و همه امور چه آشكار و چه نهان به سوى تو بازمى‏گردد،خدايا ستايش توراست،ستايشى ابدى، تو نيكو آزمايشى،بزرگ ثنايى،كامل نعمتى،عادلانه حكمى،شايان عطايى، نيكو نعمتهايى،معبودى در زمين و معبودى در آسمان،خدايا ستايش توراست در هفت آسمان، و ستايش توراست در زمين گسترده،و ستايش توراست به طاقت بندگان،و ستايش توراست به وسعت سرزمينها، و ستايش توراست در كوهها آن ميخهاى زمين،و ستايش توراست در شب آنگاه كه بپوشاند،و ستايش توراست در روز هنگامى‏كه روشنى بخشد،و ستايش توراست در آخرت و دنيا،و ستايش توراست در سوره حمد و قرآن بزرگ، وَ سُبْحانَ اللَّهِ وَ بِحَمْدِهِ وَالاَرْضُ جَميعاً قَبْضَتُهُ يَوْمَ الْقِيمَةِ وَالسَّمواتُمَطْوِيّاتٌ بِيَمينِهِ سُبْحانَهُ وَ تَعالى عَمّا يُشْرِكُونَ سُبْحانَ اللَّهِ وَ بِحَمْدِهِ كُلُّ شَيْئٍ هالِكٌ اِلاّ وَجْهَهُ سُبْحانَكَ رَبَّنا وَ تَعالَيْتَ وَ تَبارَكْتَ وَ تَقَدَّسْتَ خَلَقْتَ كُلَّ شَيْئٍ بِقُدْرَتِكَ وَ قَهَرْتَ كُلَّ شَيْئٍ بِعِزَّتِكَ وَ عَلَوْتَ فَوْقَ كُلِّ شَيْئٍ بِارْتِفاعِكَوَ غَلَبْتَ كُلَّشَيْئٍ بِقُوَّتِكَ وَ ابْتَدَعْتَ كُلَّشَيْئٍ بِحِكْمَتِكَ وَ عِلْمِكَ وَ بَعَثْتَ الرُّسُلَ بِكُتُبِكَ وَ هَدَيْتَ الصّالِحينَبِاِذْنِكَ وَ اَيَّدْتَ الْمُؤْمنينَ بِنَصْرِكَ وَ قَهَرْتَ الْخَلْقَ بِسُلْطانِكَ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ وَحْدَكَ لا شَريكَلَكَ لا نَعْبُدُ غَيْرَكَ وَلانَسْئَلُ اِلاّ اِيّاكَ وَلانَرْغَبُ اِلاّ اِلَيْكَ اَنْتَ مَوْضِعُ شَكْوانا وَ مُنْتَهى رَغْبَتِنا وَ اِلهُنا وَ مَليكُنا و منزّه است خدا به ستايشش اندرم و همه زمين در روز قيامت در دست اوست،و آسمانها به دست قدرتش‏ پيچيده است،منزّه و برتر است از انچه شريكش نمايند،منزّه است خدا و به ستايشش اندرم،همه‏ چيز هلاك شونده است جز جلوه او، منزّه ى تو پروردگار ما،برتر و خجسته و مقدّسى،همه‏ چيز را به قدرتت آفريدى، همه‏ چيز را با عزّتت مقهور نمودى،و بالاى همه‏ چيز فراز آمدى به بلندى‏ ات،و بر همه‏ چيز چيره گشتى به‏ نيرويت،و پديد آوردى همه‏ چيز را به حكمت و علمت،و انبيا را برانگيختى با كتابهايت،و شايستگان‏ را هدايت نمودى به اجازه‏ ات،و مؤمنان را تأييد كردى به يارى‏ ات،و خلق را مقهور كردى به سلطنتت،معبودى‏ جز تو نيست،يگانه‏اى،برايت شريكى نيست،جز تو را عبادت نمى‏كنيم،و جز از تو نمى‏ خواهيم،و رغبتى جز به تو نداريم،تو جايگاه گلايه‏ ها،و نهايت رغبت و معبود ومالك همه مایی.

نظرات شما عزیزان: